Zing dan!

Deze blogpost schreef ik voor de 50e verjaardag van Machteld. Op dat moment was ze ernstig ziek.

Deze blogpost schreef ik voor de 50e verjaardag van Machteld. Op dat moment was ze ernstig ziek. Het Parool schreef een prachtig In memoriam.

Je wordt vijftig! Mach-tig mooi.

We zeggen altijd dat we elkaar uit de zandbak in Dalfsen kennen. Ik heb mijn moeder Tineke gebeld hoe het nou precies zat, want ik ben ook de vijftig voorbij, dus dan heb je hulp nodig. Jouw moeder Cathalijn en mijn vader Paul waren collega’s (“zeker weten”, zei ze). Dat onze moeders vriendinnen waren (“maar dat was misschien later”) en dat we samen op vakantie gingen (“die familie kan goed genieten”).

Ik weet heel zeker dat ik een foto heb van ons op Het Dijkje, met Koninginnedag. Blauw bonnetje voor een pakje drinken, een rode voor een ijsje. Hele dag rietjes om je spaken zitten doen. Of wacht, misschien was dat voor bevrijdingsdag.

Toen ik bleef zitten in 4 gym mocht ik op jouw school. En toen ging het voor altijd aan — gedeelde liefde voor mooie films en liedjes (Zing Dan!) en we werden natuurlijk totaal niet begrepen door de wereld, en onze moeders.

“Hieronymus, ben je in de buurt?”. Chatvenstertje komt omhoog, rechtsonder op mijn beeldscherm. Altijd een verrassing wat de aanleiding is, en met gebbetjes doorvlochten. Over je prachtmeidjes, en de onze.

Iemand met wie het altijd goed is, ook als je elkaar efkes niet gezien hebt. Een godsgeschenk, dat is het. Lieve Mach, van harte met deze mijlpaal.

Zing dan, al is de dag van morgen een grijs gebied
Zing dan en spot met al je zorgen, je bent weer quitte
Zing, al je wolken gaan opzij, je razernij is weer voorbij
Mijn hemel, zing dan en zing vooral voor mij

Geef een reactie