“Ze kunnen het krijgen zoals ze het geven”. Nee, te plat, te jaren zeventig. Vermoeid hield Leo zijn vulpen in balans tussen zijn kin en de muismat van de Wehkamp. “Pim zou nog op de been zijn”. “Pim zou het zo niet gewild hebben”. “Pim zou ze levend gevild hebben”. Nee, geen Pim. Weg met Pim.

Hij was ten einde raad. Het telefoontje van de FNV dateerde nu al van negen dagen geleden. “Leo, doe nog eens zo’n gouwe oude. We hebben tweehonderd meter spandoek te vullen.” Zachtjes neuriede hij mee met Radio 2. “Zij ziet toekomst in ons allebei…” Zoals gewoonlijk wist Leo niet waar de geniale ingeving vandaan kwam. Gniffeled typte hij het mailtje naar Lars van FNV Bondgenoten.

“De stem staakt” — geniaal. Laat Frans Bauer ook deze maandag maar lekker bij zijn moeder eten. Hij gaat vast met de bus, de lieverd.