Haar vader loopt afwachtend heen en weer — de dokter is achter de balie van receptie 2a haar papieren aan het ordenen en controleert de kamerplant op de grijze ladenkast op dooie bladeren. Hij registreert genadeloos haar afstand tot hem: ze weet de uitslag van de test dus al. Met een zo normaal mogelijke stem zegt ze: “je mag plaats nemen hoor.”

Hij spreekt zichzelf streng toe — maar is al halverwege zijn conclusie. De jongen die als eerste aan de beurt is blijft lang binnen, veel slechtnieuwsgesprekken vandaag. Wat gaan er veel mensen dood in de tijdschriften van vorig jaar.

De dokter steekt hartelijk haar hand uit. Hij houdt het niet meer en vraagt naar de uitslag. “Was het alweer tijd voor een MRI? Dan zullen we eens kijken. Gelukkig waren jullie hier maandag niet, toen lag het hele netwerk plat.”

De dokter en de ouders krijgen de uitslag tegelijkertijd — op wonderschone foto’s.