Je probeert toch voor acht uur klaar te zijn — dat doe je ten slotte al meer dan dertig jaar. Net voordat Beatrix het pleintje op kwam lopen was er een ijselijke kreet van de eerste verdieping — de laxerende middelen sloegen eindelijk aan. Met doekjes en zalfjes stormden we naar boven: met zijn tweeën klaarden we het klusje in misschien iets meer dan twee minuten.

 

Madelief kwam tot rust, de kapelmeester hief zijn stokje — de opluchting van het Wilhelmus was groter dan anders dit jaar.

Geef een reactie