Uitdokteren

Bijna drie jaar geleden schreef ik: ‘Dit type tumor heeft de neiging terug te komen. Het kan over een jaar, vijf jaar, tien jaar. Maar wie dan leeft, die dan zorgt.’ En nu zorgen we dus.

Sinds mei van dit jaar zijn de kwaaie cellen terug — het kostte een maand of vier om uit te dokteren wat de beste aanpak is. Als je al bestraald bent, kan dat niet zomaar nog eens. Er is nog een beetje speelruimte, en dat houden we liever achter de hand. Chemo is een optie, maar is bij dit type hersentumor minder succesvol.

Opereren is de beste optie. Door de vele controle MRI’s zijn we er redelijk snel bij en is de tumor nog klein, als een boontje. Er is een goede kans dat hij geheel te verwijderen is. Het ziekenhuis heeft aanstaande maandag ruimte voor de opname, vandaag voor de POS poli (Pre Operatieve Screening) en vrijdag voor de voorbereidende MRI, nummer 17 als ik goed geteld heb.

Wij hoorden niks nieuws vandaag. Madelief maakt het allemaal bewuster mee dan de vorige keer, ze was toen ten slotte nog geen vijf. Geroken aan de mondkapjes van de slaapdokter en afgesproken wie er mee gaat naar de operatiekamer, wanneer er nog gegeten en gedronken mag worden.

Marie regelde een snelle kappersafspraak — voor een kort kapsel; in de hoop dat het niet zo opvalt als maandag de tondeuse gehanteerd wordt. Het vogelnestje van de vorige keer staat Marie en mij nog helder voor ogen. Na het eten heb ik de fotomodelletjes klik-klak voor het geval dat vastgelegd op het veld voor ons huis, je weet maar nooit hoe kort ze het maaien.

En tot maandag is thuis een soort wachtkamer — met recentere tijdschriften. Maud is deze week fladderen (vandaar de regenboogpaardmuts) en ik werk me opt wark uit de planning. Marie maakt pyjama’s die niet over je hoofd hoeven.

De Belastingdienst vindt dat we goed voor ons meidje zorgen: over 2006 verdienen we meer zorgtoeslag, vinden ze. Precies genoeg zorgtoeslag voor een weekendarrangementje. Zaterdagavond slapen we in een van der Valk familiekamer, zondag gaan we naar de dolfijnenshow — en dat is niet als voorbereiding op de opname op afdeling Dolfijn.

10 reacties

Yvonne 30 augustus 2007 Reageer

Hallo Jeroen en Anne-Marie,

Wat een leuk koppie heeft Madelief gekregen. Staat haar goed! Wat vond ze er zelf van?

Veel sterkte de komende dagen!

Ricky 30 augustus 2007 Reageer

Ondanks dat ik jullie niet ken, schrik ik toch heel erg van dit nieuws. Ik wens jullie heel veel sterkte. Is er nog een adres waar we kaarten kunnen sturen?

Sien 30 augustus 2007 Reageer

Hallo Jeroen en Anne-Marie,
Soms zou ik cirkels zo graag doorsnijden zodat er geen herhaling op kan treden. Nou, dit is echt zo’n voorbeeld! Je verhaal begint er al mee – het kan terugkomen… Jullie allemaal heelveel sterkte gewenst en ik hoop dat er veel steunpilaren zullen zijn die je kunt gebruiken zoals je dat dan nodig hebt. Ik denk aan jullie en zal positieve energie en gedachten jullie kant opsturen.

Liefs,

Sien

Gerhard 30 augustus 2007 Reageer

Wat een akelig bericht. Ik hoop dat het allemaal goed gaat! Heel veel sterkte.

Cockie 30 augustus 2007 Reageer

Dikke vette knuffel voor allen.

Anne-Marie/Antoinette 30 augustus 2007 Reageer

Hallo lieverds, dacht vandaag aan jullie;zouden ze al terug zijn? Jeetje, gaat wel erg snel nu allemaal.Denken aan jullie en duimen onze duimen kort. Dikke kussen voor de fotomodelletjes,lekkere meiden, dikke, vette piratenkussen! Sailing Anne-Marie

jantine willighagen handjehelpen 31 augustus 2007 Reageer

lieve mensen, ik wens jullie heel veel sterkte voor de komende tijd. Ik denk aan jullie.
jantine

Rianne Zeldenrijk 31 augustus 2007 Reageer

Hoi!
Ik ken jullie ook helemaal niet (maar via mijn broer dan wel weer een beetje). Terwijl wij in februari 2004 totaal ander zorgen hadden waarvoor we ook in het WKZ verbleven staat het verhaal mij nog helemaal bij! Sterkte met alles!
Groetjes, Rianne (het zusje van Albert Plomp)

Mildi 31 augustus 2007 Reageer

Geniet nog lekker van de dolfijnen en heel veel succes voor daarna. We zullen heel hard duimen voor jullie. Mildi en Michaël.

sylvia 5 september 2007 Reageer

Oh nee… was dit maar niet waar zeg! Hoeveel kan een mens aan. De dapperheid straalt van jullie verhalen af, die zullen jullie weer hard nodig hebben. En Madelief meid, jij moet het ook allemaal maar weer doorstaan. Wij gaan hier aan jullie denken!
Paulien, Sylvia, Paul & Victor

Laat een antwoord achter aan Anne-Marie/Antoinette Reactie annuleren