Oorspronkelijk heette dit stukje “Voor de ooms en tantes”, maar Maud begint me al Wii-gerelateerde zaken uit te leggen met een zucht: “pahaap, dat kan veel makkelijker”. Ik ben aan het wisselen van doelgroep.
In de zijbalk staat een nieuw element: “Wat doe ik nu?” De korte updates daaronder komen van Twitter, een echt techneutenspeultje. Op Twitter schrijf je tweets: korte updates van maximaal 140 tekens. Via de Twitter-site of speciaal daarvoor geschreven software kun je die stukjes schrijven, maar ook de bezigheden van anderen volgen. Staat er een @ in de tekst, dan is dat meestal een reactie op een bericht van een ander. Zijn of haar twitternaam staat dan achter de @. Zo ontstaat een tijdbalk van korte zinvolle en zinloze verhalen. Gisteren schreef ik bijvoorbeeld:
“trein — ons strakke ochtendschema (chemopillen, ontbijt na exact 30 minuten, rolstoel, schoolbus) staat geen twitteren toe”.
waarmee ik maar wil zeggen dat het na lang prutsen ook op mijn telefoon draait. Al ben ik over dat programmaatje nog niet helemaal tevreden (en dat is voor mijn vaste lezers weer geen verrassing!). Zo nu eerst maar eens op Twitter vertellen dat ik dit stukje van gisteravond 0 minuten geleden heb gepubliceerd.
Update: de Volkskrant schrijft over Twitter: veel gekwek en af en toe wereldnieuws
Eén reactie
Jij nu ook al? Het is besmettelijk. Ik ben straks de enige die niet twittert.