Stralende verjaardag

De afgelopen week was heksenketel: woensdag hoorden we dat er donderdag een mri gemaakt moest worden waar we maandag over zouden praten. Maandag hoorden we dat de bedachte bestraling een goed idee was en dat het snel moest: woensdag, vandaag dus. Gisteravond kwam het bericht dat de bestraling verplaatst werd naar begin van de middag. Echt een week om verschrikkelijk in je duim te snijden, bij het afsnijden van een dik stuk vette, brokkelende oude kaas, als je ’s nachts tegen vieren nog niet kunt slapen.

Van vandaag is geen stukje te schrijven. Vanaf half 8 een uur bezig geweest met Madelief om de Dolfijnenshow van Playmobil in elkaar te zetten: de waarschuwing voor de ouders “constructietijd minimaal een uur” op de doos blijkt een reële inschatting — ook al zitten er maar 3 stickertjes bij. Het supersnel geïmproviseerde koffie-met-taart van vanochtend was een klein, fijn feestje. Goede cadeautjes voor een tienjarige, strakke lippen bij “Lang zal ze leven”. In het weekend doen we meer feest, maar vandaag moest effe. Een verjaardag met alleen ziekenhuis is geen verjaardag.

De stereotactische bestraling is een wonderlijke gebeurtenis. In de controlekamer zie je eindeloze rijen beeldschermen, cijfertjes in rood, geel en groen, geconcentreerde blikken. Een aanwezige arts gaf een live verslag aan Marie en mij. Wees op details, zei dat het voorspoedig verliep. Probeerde helder te maken wat dit type bestraling doet, en wat het kan verrichten. Twee verpleegkundigen liepen af en aan om tafel en masjien elke keer weer nauwkeurig in te stellen voor volgende doses.

Na een heel draaiboek aan korte stukjes bestraling stapte Madelief weer van de tafel waar ze op lag — verkwikt van een dutje. Voor haar was het niet meer dan 40 minuten liggen, met een Jip & Janneke cd die al 5 jaar meegaat naar bestralingen en mri’s, onder een groot apparaat dat langzaam zijn rondjes draait. Bestraling voel je niet, het ding maakt herrie.

De hele behandeling is vandaag afgerond. Het gebitje en kussentje, maandag zo zorgvuldig in elkaar gezet, kunnen de prullenbak in. Wat we weten is dat we weer thuis zijn, en op verzoek van de jarige bij de mcDonald’s gegeten hebben. Er volgen vervolgafspraken. En vervolgfeestjes.

5 reacties

Ricky 12 maart 2009 Reageer

Gefeliciteerd, Madelief!

tineke 12 maart 2009 Reageer

Gefeliciteerd Madelief! Ik heb heel veel bewondering voor jullie en leef mee. Jullie doen het toch maar allemaal. Liefs, Tineke.

Caroline 15 maart 2009 Reageer

Veel plezier met het vervolgfeestje! Dat er nog maar vele mogen volgen. Met vooral veel taartjes en kadootjes en ballonnen om later lekker kapot te stampen! (de ballonnen dan)

Jacqueline 2 april 2009 Reageer

oeps, doorklikken van twitter naar weblog en dan lezen over een zeer dappere dodo! dochter van Jeroen, gefeliciteerd!

jeroen smeets (@jeroensmeets) 13 oktober 2014 Reageer

@RagnaJa 🙂 ik denk dan altijd even aan iets wat ik in 2009 schreef over het in je duim snijden — http://t.co/FS8Tl8FQpY

Laat een antwoord achter aan Jacqueline Reactie annuleren