Bij de Sandwich hoorde ik vanmorgen het liedje “me bolhoed op me ene oor” van Dorus (“zeg, mijnheer Cor Steyn”) met de prachtige regels

Me vrijheid is me kapitaal

De blauwe lucht betaalt me rente

De schipper van de pont over de Lek had me zojuist onderhouden over de gebroken kabel-die-onder-water-loopt en in één moeite door over de sjofele toestand van het land. Bevrijd van zijn knip-knap-klaar-politiek reed ik in een geleende Renault Scenic over de Lekdijk om mijn jongste dochter op te halen voor een dagje thuis, onder een bleek zonnetje na een nacht van storm: dan kan die hele route 66 je gestolen worden.

En toen was daar Dorus, maar ik denk dat zelfs Barb’ra Streisand me op dat moment nog had kunnen ontroeren.