De liefde voor steentjes

23 april 2012
by jeroensmeets
comments 18
Familiebanden

Vanaf het moment dat ze kon lopen verzamelde ze steentjes, onze scharrelaar. Elke wandeling naar het centrum van Culemborg leverde een jaszak vol steentjes op, en een risico voor de wasmachine. Madelief haar verzamelkunsten komen we voortdurend tegen: haar kamer is één grote schatkamer, alles netjes geordend, in vakjes, bakjes en laatjes. En nu we bijna klaar zijn met haar graf, is het tijd om jullie te betrekken bij ons plan.

Het tuintje voor Madelief

Het plan voor ‘het tuintje van Madelief’ is compleet, en Ezra van Van Dam Natuursteen is nu bezig om de onderdelen te (laten) maken. Madelief haar naam komt op een glazen plaat, samen met een foto van één van haar kunstwerken. Ze krijgt een kaarsje bij haar voeteneind.

Een deel van het graf gaan we bedekken met stenen: stenen die Madelief zelf uitgezocht heeft, maar vooral stenen die jullie uitkiezen.

Elke steen een lijntje met Madelief

We willen het graag samen doen, met iedereen die zich om welke reden dan ook met Madelief (of met JAMM* in een potje) verbonden voelt. Zodat je ook aan haar graf kunt zien welke lijntjes ze heeft lopen.

Er is maar één regel: de steen mag niet groter zijn dan je vuist. Verder mag alles: je mag de steen helemaal zelf uitkiezen, uit je eigen tuin of van de andere kant van de wereld. Je mág hem verpakken of versieren, maar dat hoeft niet. En we lezen graag een verhaal erbij.

We hebben het plan om alle stenen te fotograferen en samen met de verhalen op www.madeliefsmeets.nl te zetten. Wil je liever niet dat jouw verhaal op de site komt, zet dat er dan bij.

Na Pinksteren wordt het tuintje van Madelief geplaatst, en gebruiken we de stenen die we ontvangen hebben. Heb je ons adres niet? Stuur dan even een mailtje.

’t rouw

9 december 2011
by jeroensmeets
comments 4
Familiebanden

Midden in 2004, midden in Culemborg, schuilend voor een hoosbui, zei Marie tegen me: “oh ja, we gaan trouwen”.

Nu heb ik altijd gezegd dat ik pas wilde trouwen als onze dochters een ruikertje vast konden houden. En Maudje Kippenvrouwtje was 2,5 (ze doet haar mond een klein stukje open op deze foto van neef Piet). Mevrouw Rozenblad was 5,5 — en in september van dat jaar was er op haar MRI niets te zien dat op hersentumor leek. We waren terug uit Villa Pardoes bij de Efteling, en we waren in EuroDisney geweest met Doe Een Wens.

We liepen totaal, en fenomenaal op ons tandvlees. Weken ziekenhuis, weken bestraling, maanden slecht slapen. En dus gingen we trouwen.

Het was een stralend bewolkte decemberdag voor JAMM* in een potje.

Faq simile

15 mei 2011
by jeroensmeets
Leave a comment
In het voorbijgaan

Het zal zo’n half jaar na de verhuizing naar Houten zijn geweest, dus begin 2006. Op onverwachte momenten begon onze telefoon te rinkelen: zelfs midden in de nacht werden we er wakker van. Een “onbekend nummer”, zei de telefoon, en als je dan opnam hoorde je het geluid van een fax, die probeerde contact te leggen met een soortgenoot.

In het begin riep ik dan hard “DIT IS GEEN FAX!” in de hoop dat er een office manager naast het apparaat stond die dat hoorde. Helaas, geen office manager.

Ik nam contact op met Telfort. Helaas, Telfort voelde zich niet verantwoordelijk. Ook na uitleg dat ’s nachts gewekt worden door je telefoon heel onprettig is, met veel contact met artsen en ziekenhuizen, wilde de helpdeskmeneer en zijn manager geen stap verzetten.

Fax software geïnstalleerd, modem logs doorgespit, fax geleend, niets mocht baten. Het leverde wat witte pdf’jes op, maar geen fax met een afzender erop. Onbekende nummers blokkeren was technisch mogelijk, maar juist die ziekenhuizen doen niet aan nummerherkenning.

Begin dit jaar stapten we over naar de glasvezel en kregen we een tijdelijk telefoonnummer, en als we wilden konden we ons oude telefoonnummer meenemen. En dat hebben we dus mooi niet gedaan.

Ons nummer is dus gewijzigd. Het heeft op de site van de glasvezelmijnheren en -mevrouwen nog steeds de status “tijdelijk”, maar dat vatten we dan maar ruim op.

Heus bootje

9 mei 2011
by jeroensmeets
comments 12
Familiebanden

Hoe schrijf ik hier nu verder? Er staat hier nu al een maand of drie mijn speech die ik op de begrafenis van Madelief voorlas, en dat is een hoge berg om overheen te stappen.

In de meivakantie hebben we een kast gemaakt voor de beeldjes van Madelief. Elke woensdagmiddag ging ze naar haar tekenjuf Roswitha in Zeist, die de kunst verstaat om het beste in kinderen (en mensen, dat weet ik zeker) boven te halen. Alle beeldjes heb ik goed gefotografeerd, niet dat er gesneuveld gaat worden, maar toch.

De koala met kind op de overlijdenskaart maakte ze ook bij haar tekenjuf, voor moederdag.

(en ik ga heus niet schrijven hier omdat ik verder moet — als het stoplicht groen is moet ik verder, maar als er auto’s achter me staan te tuteren ga ik heus niet eerder verder. dus dat hoeft u niet meer tegen me te zeggen, dat ik verder moet. want ik doe het wel, maar het hoeft niet. van niemand. immers.)

Bij de begrafenis van mijn dochter

12 februari 2011
by jeroensmeets
comments 22
Familiebanden

Maandag tussen-de-middag maakte Marie een omeletje voor Madelief, koemelkvrij, op brood. Minstens zo lekker als de omeletjes van mees Kees: in kleine stukjes gesneden want het slikken was moeilijk.

Na het omeletje is Madelief in slaap gevallen. Stapel Donald Ducks op haar buik, halve beker sterremuntthee met honing op het tafeltje naast haar bed. Iets meer dan 92 knuffels op en onder en rond haar bed, verzameld tijdens reizen met Doe Een Wens, na het uitslapen in verkoeverkamers en in hotels met koemelk in hun suikervrije ijs.

Read More