Kom je op het kerkhof, staat er iemand te scheppen op de plek waar je dochter begraven ligt. Heerlijk zonnetje, zware kratten met stenen mee, de net gevonden stamroos, hond met nieuw bot, Maud vrij van school. Binnen het uur lag het zwaar overwogen, hoe past dit nu het beste bij Madelief monumentje, op zijn… Lees verder Grafstemming

Vanavond, na de repetitie van ons kinderkoor, wilde Maud nog even langs het graf lopen. Paar mensen aan het wieden, een biddende mijnheer, mevrouw plant viooltjes op een graf. In het grasveld naast Madelief haar laantje is een eerste graf gekomen van iemand die in juni is overleden. Haar eigen plek is na anderhalf jaar… Lees verder Limburgs bont

Deze blogpost is een update over ons stenenplan voor het graf van Madelief*. Het verhaal van dit plan kun je hier lezen. De postbode moet zich wel afvragen wat voor handeltje wij drijven — hij heeft elke dag een zwaar pakketje voor ons. Sommige doen *kloink* op de mat, voor andere moet hij aanbellen. We… Lees verder Kloink

Vanaf het moment dat ze kon lopen verzamelde ze steentjes, onze scharrelaar. Elke wandeling naar het centrum van Culemborg leverde een jaszak vol steentjes op, en een risico voor de wasmachine. Madelief haar verzamelkunsten komen we voortdurend tegen: haar kamer is één grote schatkamer, alles netjes geordend, in vakjes, bakjes en laatjes. En nu we… Lees verder De liefde voor steentjes

Midden in 2004, midden in Culemborg, schuilend voor een hoosbui, zei Marie tegen me: “oh ja, we gaan trouwen”. Nu heb ik altijd gezegd dat ik pas wilde trouwen als onze dochters een ruikertje vast konden houden. En Maudje Kippenvrouwtje was 2,5 (ze doet haar mond een klein stukje open op deze foto van neef… Lees verder ’t rouw