Raar, dat verhaal van de wijzen uit het oosten. Bij ons zijn het er drie, in veel oosterse verhalen zijn het er twaalf. Deze Kerst zouden ze zich in vier groepjes moeten verdelen, nog afgezien van de vraag of ze één huishouden vormen. Gedoe.
(Ok, ze kwamen niet met Kerst naar het kindeke, maar het past zo lekker in mijn verhaal).
Reizen, met of zonder kamelen. Binnenkomen bij een vers kind, zonder afstand te houden. Op het laatste moment nog een cadeautje kopen. Mirre? Nee, dat moet je hiernaast zijn.
Het zijn gewoontes die nu zo ver weg lijken. Hoe lang gaat het duren voor we weer gewoon kunnen begroeten? Mooie kans — we kunnen straks gaan bedenken hoe we iemand willen begroeten. Met twee uitgestoken handen, gretig om wie je zou kunnen zijn. Of lang-zaam-aan beginnen, zoals in dit videowerk van Bill Viola.
(In het museum is het mooier, maar dat kan effe niet.)