Mijn dochter van vijf kan zonder hulp lopen. Ze wankelt nog een beetje, zet regelmatig haar knieën op slot, maar ze loopt meerdere meters aanéén. De vorige keer dat ze leerde lopen was ze veertien maanden oud, op Lanzerote. We hadden een klein huisje met een ruime, betegelde veranda ervoor, omringd door een laag muurtje en geurende magnolia’s. Na een paar dagen kon ze het ook met een strandbal in haar handen. Hoe kun je bevroeden dat zo’n magische fase van een mensenleven nog een keer langskomt — en dat je even trots en ontroerd bent?