Traplopen is de laatste tijd moeilijk; kip plotseling minder lekker dan gehakt; kleuren binnen de lijntjes niet zo vanzelfsprekend als vanouds.
Dokter van Veen had het vertrouwen ons ongelooflijk dappere meiske te vragen een MRI scan te ondergaan zonder narcose. Met alleen een spiegeltje boven je, in een lawaaierige machine, met één hand in die van papa, meer dan twintig minuten stil liggen — ze deed het afgelopen maandag.
En dus waren de foto’s èn de angstaanjagende zwelling akelig scherp. En dus verkasten we binnen 3 uur van het vertrouwde Oudenrijn ziekenhuis naar huis, en van huis naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis. De dokters vragen veel, overleggen veel, vertellen weinig. De bijbehorende woorden zijn te groot voor een meisje van vier.
Madelief heeft een knopje met een rood lampje. Als je erop drukt komt er iemand. Met zorg, met aandacht.
Marie en ik — we hopen. Vertrouwen. Huilen. Lezen voor. Tellen de uren. Vanmiddag was er een gesprek, met de conclusie dat we morgen een volgend gesprek hebben.
Sturen jullie Madelief een kaartje? Het adres is:
UMC Utrecht
Madelief Smeets
Afdeling Dolfijn
KA.01.013.2
Postbus 85090
3508 AB Utrecht
8 reacties
Ik wens jullie… meer dan woorden kunnen zeggen eigenlijk.
Daar sluit ik mij volkomen bij aan…
Dat is enorm schrikken. Ik wens jullie alle sterkte van de wereld toe.
Heel veel sterkte. Jullie komen me trouwens heel bekend voor. Heb ik niet een blauwe maandag bij jullie opgepast toen ik een jaartje in Utrecht woonde en vooropleiding toneelschool deed?
Lieve Jeroen en Anne Marie, Wat een naar nieuws bereikte ons vorige week. Mijn moeder wees mij op de weblog. Ik check regelmatig, liefst op zoek naar positief nieuws. We zijn in gedachten bij jullie en hopen op een geslaagde operatie. Dikke zoen Astrid en Matthies.
Sterkte!
Wat een ellende!
Hoi Jeroen en Annemarie,
Goed om te horen dat Madelief door de drain wat opknapt. Een klein stapje maar toch een waardevolle. Wij wensen jullie heel veel sterkte.
Groeten van Frank en Wytske