Nog één keer — raar maar waar. Madelief is vanmorgen naar school geweest en ze kon niet wachten. Nu is ze in haar kamer aan het spelen; het is als het omgekeerde van de stemmen die ik vroeger vanuit de huiskamer hoorde als ik in mijn bed lag — gelukkige vrolijkheid komt door het trapgat.

 

Ze doet het nog steeds ongelooflijk knap — bijna dertig keer bestraald; één keer werd de stopknop gebruikt omdat ze bewoog, niet één keer klaagde ze over de gang naar het ziekenhuis (zolang we maar over het pontje en niet over de snelweg gaan). Ik zie het een ouder iemand niet doen — en dat noemt zich volwassen.

4 reacties

marianne k 10 mei 2004 Reageer

Het einde van het bestralen in zicht (hoera). Nu breekt de volgende (spannende) tijd aan, wachten en hopen dat de bestraling zijn werk doet of heeft gedaan. Ik hoop dat dit niet het einde van het internet is. Zo langzamerhand een vast ritueel geworden om steeds even te kijken of er een nieuw berichtje is en te lezen hoe het met jullie gaat.
Liefs Marianne en de rest.

ella 10 mei 2004 Reageer

hee madelief, weet je nog wat ik vanmorgen zei..??
morgen gaat de vlag uit, de laatste bestraling, HOERA!!
je hebt het gedaan als een kampioen!!
veel liefs van ons allemaal en een zoentje van hannah

Nicole 10 mei 2004 Reageer

Nog maar 1 keer !!! Jullie zijn allemaal kanjers. Heel veel succes voor morgen …. en voor overmorgen … en overovermorgen ….

Maaike 11 mei 2004 Reageer

Jeeeee!!!!

Geef een reactie