Vanmorgen hadden we het verwachte gesprek met de radiotherapeute — weer iemand waar je je gelijk bij op je gemak voelt. Ik ben benieuwd hoe ze dat screenen hier, maar dat terzijde. En weer gingen we het beladen kamertje in dat voor dit soort gesprekken gebruikt wordt, met vitrages en luxaflex — er drukt al 5 kilo veren op je schouders als je ernaartoe loopt.

En dan, plotseling, is de toon van het gesprek anders. Hoopvol, gericht op herstel. Het aantal keer bestralen wordt besproken en dat dat vanuit huis zou kunnen als ze hersteld is van de operatie. We krijgen een prentenboek om met Madelief ter voorbereiding te lezen; de verzekering dat de meeste kinderen prima meewerken, maar ook dat ze van de bestralingen erg recalcitrant kunnen worden — mooi! Kom maar op, zou ik zeggen.

Een zekere Rob S. schreef bij de reacties afgelopen dinsdag: “Mijn motto sinds ik dit vreselijke bericht ontving, is dat álles goed komt, totdat echt 1000 % zeker is dat misschien niet alles goed komt.” En met alle te nemen hindernissen in de toekomst heeft hij gelijk.

Ik heb erg de neiging om nog een alinea te wijden aan het afremmen van té positieve reacties, want de koorts is nog steeds te hoog en er is nog zoveel te doen. Ik doe het lekker niet — I’ve got to accentuate the positive.

6 reacties

Nadja 27 februari 2004 Reageer

Beetje snel misschien, maar toch nog een tip: tegen de droge mond van het bestralen helpt kauwgum kauwen. (achteraf natuurlijk)Of mag ze dat nog niet? Voorzichtig positief: bij mij en mijn beste vriend Daniël is het allemaal goed gekomen…

Merel 27 februari 2004 Reageer

Wat fijn dat iedereen zo lief is in het ziekenhuis. Ik heb toen ik klein was ook een tijdje in het ziekenhuis gelegen (met iets veeeeel minder ergs) en heb daar achteraf bijna alleen maar goede herinneringen aan. Ik hoop boel veel dat dat voor Madelief ook gaat gelden.

Machteld 27 februari 2004 Reageer

Jullie zijn er nog lang niet maar hoop doet leven! En het mogen weliswaar kleine voorzichtige stapjes zijn, zolang ze vooruit gaan… zoen, Machteld

Isjtar 27 februari 2004 Reageer

Ik blijf me verbazen over de openheid waarmee je dit alles schrijft. Erg knap dat jullie ondanks alles toch overal het positieve in blijven zien. Hou vol!

vivien 27 februari 2004 Reageer

heey heey
hier ben ik weer hoop dat het goed gaat met madelief ik ben er erg van geschroken toen ik het hoorde ik ben blij om te horen dat het goed met haar gaat heel veel liefs en geluk dikke kus en knuf vivien

Nicole 27 februari 2004 Reageer

Die Rob schrijft treffende woorden. Wij gaan voor 1000% zeker dat het wel goed komt ! (E-lim-i-nate the negative)

Laat een antwoord achter aan Nicole Reactie annuleren