Heus bootje

Hoe schrijf ik hier nu verder? Er staat hier nu al een maand of drie mijn speech die ik op de begrafenis van Madelief voorlas, en dat is een hoge berg om overheen te stappen.

In de meivakantie hebben we een kast gemaakt voor de beeldjes van Madelief. Elke woensdagmiddag ging ze naar haar tekenjuf Roswitha in Zeist, die de kunst verstaat om het beste in kinderen (en mensen, dat weet ik zeker) boven te halen. Alle beeldjes heb ik goed gefotografeerd, niet dat er gesneuveld gaat worden, maar toch.

De koala met kind op de overlijdenskaart maakte ze ook bij haar tekenjuf, voor moederdag.

(en ik ga heus niet schrijven hier omdat ik verder moet — als het stoplicht groen is moet ik verder, maar als er auto’s achter me staan te tuteren ga ik heus niet eerder verder. dus dat hoeft u niet meer tegen me te zeggen, dat ik verder moet. want ik doe het wel, maar het hoeft niet. van niemand. immers.)

12 reacties

Mariët 9 mei 2011 Reageer

Goed zo Jeroen,
alles op zijn tijd/jouw tijd.
Hou het heft in eigen handen.

Jeroen 9 mei 2011 Reageer

dank je Mariët.

josephine 9 mei 2011 Reageer

Zoals de golven verdergaan, gaat het leven verder. Laat je bootje maar dobberen, er komt ooit een tijd dat je de peddels weer in je handen neemt, nu mogen de golven het leven zijn.
Met eb en vloed, met dobberen en overspoeld worden, met wamre zon of snijdende wind…
Voel de zee, ben de zee, zoals jij gaat is goed…

tineke 9 mei 2011 Reageer

Wat mooi, een kast gemaakt voor Madeliefs werk. Ik heb een boek van Roswitha in mijn kast staan ‘beweegbare wandplaten’. Heb er zelfs ook een paar gemaakt. Kan me voorstellen dat zij een inspirerend persoon is. Madelief heeft prachtig werk bij haar gemaakt.

jeroensmeets 9 mei 2011 Reageer

eigenlijk is het “kast in mekaar gezet” — beetje van jezelf en een beetje van Kewlox.

Ragna 9 mei 2011 Reageer

Zo’n hoge bult herken ik.. maar fijn dat je verder blogt. Ik lees graag hoe het jou en jullie verder vergaat.
Ik moest wel even slikken. 3 maanden. Al. Pas. Het blijft bizar en onvoorstelbaar.
Veel sterkte lieverds; met jullie dagen vol van eerste-keren.
Dobber, roei, heen of weer terug. Ik ben blij dat ik jullie leer kennen via je blog en via twitter. Ik bewonder jullie. Voor de #lurvenxl, de #nuisnu en de #rouwkost.

Heel veel liefs voor jullie allemaal!

Karin 9 mei 2011 Reageer

Lieve Jeroen,

We hadden het er in Schaijk nog over, weet je nog: NIVEA!
Kies je eigen weg met vooral je éigen snelheid!!
Alles op z’n tijd, en zo niet, dan toch…..is het ook goed……

lieve groet voor jullie allemaal,

Karin van Velzen

Ria Viscaal 9 mei 2011 Reageer

Lieve Jeroen,Anne-Marie en Maud,

Stil van bewondering,hoe jullie doordobberen op het verdrietbootje.
Soms kabbelend, maar vaak hoge golven…golven van oeverloos verdriet om Madelief.
Niemand kan zeggen, dat je doormoet, want dat weten jullie zelf het beste..
Jullie doen het geweldig samen op dat dobberende bootje….soms even aan de wal, andere keren in de storm…
Madelief kijkt toe…vanaf haar bootje….
De storm zal het bootje wel naar rustige vaarwateren brengen….als de tijd daar is.
Liefs en heel veel kracht voor jullie samen vanaf een bootje op de Vecht.

Daaag lieverds ook namens Dimco

Hermien 10 mei 2011 Reageer

Chapeau! voor authenticiteit, voor kracht, voor licht, voor respect voor eigenheid en heiligheid. Namasté _/*_

Patrick Rosenthal 22 juni 2011 Reageer

Lieve Jeroen, lieve Marie (Madelief en Maud natuurlijk ook),

Ik weet niet goed wat te zeggen. Door mijn tranen heen heb ik net de laatste jaren van jullie en Madelief gevolgd. Wat een familie! Wat dapper en wat een optimisme en vertrouwen. Dat je er ook nog zo mooi, met zoveel humor, respect en liefde over kunt schrijven vind ik buitengewoon.

Vandaag brandt er hier een kaarsje voor Madelief, gewoon als dank je wel dat zij – zonder dat ik het wist – onder ons is geweest en nog is. Nog is, in de vorm van haar tekeningen, kunstwerkjes en deze prachtige teksten.

Er zijn geen woorden van troost, alleen maar van hoop denk ik. Dat tijd inderdaad de wonden heelt. Er wordt wel gezegd dat ieder verlies alle seizoenen moet zien om een plekje te kunnen krijgen. Sommige verliezen zijn zo groot dat daar meerdere seizoenen voor nodig zijn. Ik wens jullie met heel mijn hart mooie, zachte, warme en goudomrande seizoenen toe.

Liefs en sterkte, mijn gedachten zijn bij jullie vandaag.

Pat

ria van oosten 22 oktober 2011 Reageer

wil zo graag even zeggen dat ik jullie zo bewonder…lees al enige tijd de twitters van Antje Maria…
Heel veel sterkte bij het opnieuw uitvinden van wie jij bent.. A M.weet zeker dat je in de nabije toekomst weer heel veel mooi werk zal gaan maken.Iemand met een zo lief karakter ,met zulke lieve lieve kinderen waar je over schreef/schrijft en steeds weer…zal zeker de kracht krijgen door te gaan met een leven zonder een van je lieve meiden .
Alle kracht toegewenst ,en….blijf maar zeggen hoe zwaar het is dat is goed ,hoe zou je ook anders kunnen na zoveel verlies.
Liefde en sterkte en…ik blijf je volgen.
Ria van Oosten

Amrei en Sibylle 2 februari 2012 Reageer

Lieve Anne Marie,Jeroen en Maud,het heeft een jaar geduurd voor dat ik weer iets kon schrijven.Er gaat bijnaar geen dag voorbij waar wij niet aan jullie en vooral aan Madelief denken.Soms krijgen wij het nog heel benouwd . Amrei is nog heel verdrietig omdat zij haar zo zeer mist.Het is nog steets heel moeilijk voor al nu de dagen naderen dat zij van ons, weg gegaan is naar haar lieve hemelse vader die onzeggelijk veel van haar en jullie houd.Dit is voor ons een enorme troost.Wij beseffen hoe veel Madelief voor Amrei en ook voor mij betekende.Ik ga een mooi bloemstuk maken met alle spulletjes die wij van Madelief hebben en die ons heel dierbaar zijn.Zo kunnen wij steets er na kijken en aan Madelief en jullie denken.Als het af is stuur ik jullie een foto.Maar het allerliefst zou ik willen dat ze nog hier bij jullie zou zijn….Wij weten een ding zeker..Madelief en jullie vergeten wij nooit.Een hele dikke knuffel van ons aan jullie allemaal Sibylle en Amrei

Geef een reactie