En als de pont dan weer zijn weg zoekt door het ruime sop
Dan komen er werktuiglijk gedachten bij me op
Zo denk ik dikwijls over het geheim van het bestaan
En dat ik op de wereld ben om heen en weer te gaan
Wij zien hier voor ons oog een onverbiddelijke wet
Want ik als ik niet de veerman was, dan was een ander het
En zulke bedenksels heb ik nu de hele dag
Soms met een zucht van weemoed, dan weer met een holle lach

Veerpont : Culemborg – Schalkwijk

Deze “Gierpont met motor” is voor een deel veroorzaker van onze verhuizing naar Culemborg. Toen ik met [[tt:Marie]] de allereerste keer per trein — over de spoorbrug op de achtergrond — Culemborg naderde, wist ik dat ik er wilde wonen.

Het water in de Lek lijkt weer te stijgen, maar het pontje heeft nog steeds moeite om netjes aan te leggen. Gisteren gingen we met de fietskar erover en bij het afdalen naar de pont moest ik zeer hevig remmen om niet al te hard over de niet helemaal plat liggende pontklep heen te botsen.