De Sint bracht — en we hadden geeneens schoenen gezet! — dit
weekend een roze telefoon voor beide dames, inclusief een
verbindingsdraadje van bijna tien meter. Tussen keuken en kamer, met de
deur zo dicht mogelijk — herhaalde zich deze conversatie tot in het
oneindige tussen dochters M & M:

M: “Hallooooo”
M: “Hallooooo”
M: “Met wie spreek ik?”
M: ” Met M!”
M: “Ga jij nu hier staan?”
M: “Ok!”

De batterijen zitten achter een klepje met zo’n onmogelijk klein
schroefje opgeborgen dat er bijna permanente schade aan de kinderziel
is ontstaan door het wachten op het handelmoment van papa.

7 reacties

Nicole 23 november 2004 Reageer

Tuut … Tuut … Tuut … In gesprek !

ella 23 november 2004 Reageer

wat wordt ze groot…!
tele 2 is aan te bevelen….

Mariska B 23 november 2004 Reageer

Is misschien ook iets voor mijn meiden? In plaats van de Nokia 6310i of Samsung x450

rafke 23 november 2004 Reageer

hmmmm, vroegah hadden we 2 lege blikken met een draadje ertussen. Onhandige papa’s konden het plezier dan ook niet vertragen.

Ondertussen, in de keuken... 24 november 2004 Reageer

Opa: Vroeger, wij hadden vroeger helemaal geen telefoon. Lekker rustig, niet de hele dag gestoord worden door dat gerinkel. Geen zinloze gesprekken over koetjes en kalfjes. Wat jij, Johanna?

Oma: Ouwe zemelaar! Je had me anders maar wat graag elke dag gebeld toen we net verkering hadden…

rosita 24 november 2004 Reageer

Waar ben jij,
altijd dicht bij.

oma ipie 24 november 2004 Reageer

Dag grote meid leuk he dat bellen en je kan het heeeel goed.geleerd van mama of papa?dag welterusten liefjes dag opa en oma

Laat een antwoord achter aan oma ipie Reactie annuleren