Om maar eens bij de beeldspraak uit mijn vorige stukje te blijven: we staan met twee voeten op de aarde — en laten ons niet optillen. De kersenvlaai die we binnen een halve dag met zijn drieën naar binnen geschoven hebben helpt onszelf te verankeren.
Even bijpraten.
Het verjaardagsfeest van Maud en oma Ipie samen was een groot succes. De foto’s staan in mijn fotoboek. Het publiek van de twee jarigen mengde zich goed, en de dag vloog voorbij.
Om te voorkomen dat Marie en ik alleen maar over de vorderingen in de oncologie zouden praten (wat een hobby), hebben we een wensboom bij de ingang gezet waar iedere gast zijn wensen voor Madelief in kon hangen. Hij staat nu bij ons thuis, ontroerend te wezen. Beschermengelen van strijkkralen, zelfgemaakte kettingen van hartjes, mooie kaarten. Deze boom blijft wat langer staan dan Driekoningen.
Dinsdag was ruggeprik-dag. Om iets meer te weten over het tweede plekje op de MRI (klopt, had ik nog niet genoemd) en of het uit hetzelfde hout gesneden is, wordt het afgenomen hersenvocht op kweek gezet. Hersenvocht loopt namelijk ook door je ruggegraat naar beneden. Uitslag daarvan en nadere stormberichten begin februari.
Rond de Kerst waren we in de Kindervallei, dat ligt tussen Bolderburen en Kaatsheuvel. We hebben onszelf een last minutetje cadeau gedaan — scholen en werk vonden het natuurlijk goed. En daar zitten we dan voor een week, in de verlenging van de Kerstvakantie. Net over het dak gewandeld en op de Cauberg uitgekeken. Zeker nog op bedevaart naar d’n Ingel, Sterre der Zee, Vilt en een carnavalswinkel.
Wij zijn ons eigen vierlandenpunt.
Eén reactie
Een wensboom: mooi!. Mag ik ook digitaal een wens in de wensboom hangen: Ik wens jullie veel moed, liefde en geluk de komende tijd. (en de eerste twee daarvan heb jullie in ieder geval al!)