Het is vast een virus geweest — maar zeker weten dat we het niet zeker zullen weten. De koorts is echt weg, het hoesten wordt minder. Madelief maakt weer plannen: morgen gaan we in ieder geval naar de draaimolen, een roze suikerspin eten en touwtje trekken. We moeten nog olijven kopen bij de Turkse groenteman (want daar krijg je er een lolly bij).

Het is vreemd. Je denkt dat 30 keer bestralen een constante weg naar beneden zal zijn en dat ze zich steeds beroerder zal gaan voelen. Maar er blijkt een flinke variatie in te zitten: Madelief voelt zich veel beter dan het afgelopen weekend. Elke ochtend zitten de knuffels onder het haar — het uitvallen is nu echt begonnen. Ze klaagt over hoofdpijn. Mijn eerste reactie: “vind je het gek, na 23 keer bestralen”. Maar ergens achterin mijn hoofd knaagt het idee dat het met haar drain te maken zou kunnen hebben — de overige verschijnselen die er ook bij horen zijn er wel niet, maar dat betekent nog niet dat het piekeren gelijk stopt.

Samenvattend: lang niet gek gezien de grote hoeveelheid straling die Piefeke al achter de kiezen (tja) heeft — we hopen dat ze deze spirit de komende anderhalve week weet vast te houden.