Bij v a n d e n b lees ik de verhuisperikelen met groots, bijna santanisch genoegen. Elke zin doet me denken aan een verhuizing — soms van mijzelf, soms van Agnes, Marijn, Irene, Willem, Michel of Peter.

Voorlopig wordt er niet verhuisd.

Vanwege de toekomstplanning — nee, het blijft bij twee — zijn we de zolder opnieuw aan het herinrichten: dozen uitpakken, alles op een grote hoop en dan geherschikt in de dozen. De dozen verdelen zich dan weer over de etages.

Ik heb mijn bureau naar de andere kant van de zolder verplaatst. Alle kabeltjes onthechten en op de nieuwe plek weer vastzetten. Bij het vastzetten van de monitorkabel denk ik steevast even aan Fran: de schroefjes van de kabel blijven los. Het wonderlijke is dat je altijd kabeltjes overhoudt — en het kabeltje naar het electronisch klavier is 30 cm korter geworden.