Club de Oude Hand

De hele zaterdag was Aan Tafel-dag — dit gezelschap bestaat uit de Heren van Son Hans & Marc, de Dames en co Sheila & Nicole & Siem; en ons vieren. Alleen het eerste stuk van de zaterdag was zonder Hans & Marc, want die sliepen na vijf jaar huwelijk eindelijk eens een ochtendje uit.

Dus gingen de niet-nikkelen echtparen met de kinderen in de ochtend naar de dierentuin — het leuke van een abonnement is (daar komt ie, Nicole) dat je niet alles hoeft te bekijken, je komt toch snel weer? Dus liepen we een paar minuten voor half twaalf de benen uit ons lijf naar het zeeleeuwentheater. Gelukkig hadden we een rolstoel bij ons en mocht een deel van gezelschap vooraan zitten. Madelief zat aandoenlijk tussen de bibberende ouwetjes.

En in het aquarium zagen we de prachtigste vissen: kleurrijke, maar ook heel, héél lelijke misbaksels. Sinds afgelopen zomer kunnen ze allemaal omvallen, want alle aandacht gaat uit naar dit viske. In het Nederlands heet hij een driebandanemoonvis en hij is heel gewoon gebleven — zouden de andere vissen jaloers zijn op al die neuzen tegen het glas?

Tijdens de friten tussen-de-middag zagen we het treintje dat hoog boven onze hoofden cirkelde. Na wat vijven en zessen — van Madelief — en een dikke negen zonder nadenken — van Maud — besloten we ook een ritje te maken. Pap was zo druk met het organiseren van deze actie dat hij zijn hoogtevrees vergat. Gelukkig dacht hij er weer aan toen het treintje het station verliet.

En zo besloten we le tour du Zoo: op het muurtje tegenover de zebra’s. Sheila gebaart tijdens haar Cheese! naar twee jongens die het beeld in dreigden te lopen. De vorige keer dat ik deze ontspanningstruc probeerde uit te halen viel de camera bijna in het hok van de tijgers, dus het gaat al beter. Je ziet zelfs niet dat ik bij de sprong op het muurtje even dacht aan negentien jaar gymlessen en de keer dat ik een voortand kwijtraakte bij het sleeën op straat. Zo’n foto is het. Zo’n cluppie mensen is het.

Het diner — het eigenlijke doel van de dag — was geslaagd als altijd. Ik realiseer nu dat ik het Geheime Woord gemist heb — en ik heb nog niet gehoord van eventueel opnieuw verspreide meuk. Ook Aan Tafel is ietwat van slag; maar het is heel erg goed dat het gewoon doorging.

4 reacties

De Heren 5 april 2004 Reageer

Voor zover ik het kan controleren, is het een aardige weergave van de werkelijke gebeurtenissen. Alleen jammer dat de links naar de http://www.aantafel.tk site de content niet in de juiste context plaatst. En uiteraard nog jammerder dat de Aan Tafel site al langere tijd aan een actualistie en verfrissing toe is. Moe’k toch weer ‘ns een vrije dag aan besteden. Enneh… de meuk moet toch echt uit Culemborg komen; bijna alles is daar te vinden. Of zijn jullie er inmiddels aan gehecht geraakt? Het geheime woord is inderdaad wel erg geheim en mysterieus geworden. Wat was het ook al weer in Zeeland en wie heeft het toen gezegd?(h)

het hondje aan tafel 5 april 2004 Reageer

Dank voor de nikkelen goedkeuring — zodra je site mij de mogelijkheid geeft te linken naar de content in de juiste context dan zal ik dat zeker doen 😉

Nicole 6 april 2004 Reageer

Jerome, je sprong op het muurtje was er inderdaad één uit duizenden :-)Ik dacht … die vliegt regelrecht de bosjes in, maar nee hoor … ook jij staat er goed op 😉

Sylvia & Paulien 7 april 2004 Reageer

He, ik vind het een vrolijke foto en het doet me goed om het bekkie van Madelief er zo genietend op te zien!! Heb nog wel eens even aan jullie gedacht de afgelopen 5 dagen toen onze Paul op het randje van uitdroging balanceerde en een ziekenhuisopname (met sonde en infuus) voortdurend in de lucht hing. Wat wilden we hem dat graag besparen en wat zijn we gelukkig dat hij het sinds vandaag op eigen kracht weer aan het oplossen is.
Door de ziekte van Paul al 5 dagen niet meer aan tafel gegeten en ook geen kaarsje gebrand… maar dat heeft Nicole dan weer voor Paul gedaan en het hielp!!! Morgen brandt ie weer hoor 🙂 Liefs uit Almere

Laat een antwoord achter aan het hondje aan tafel Reactie annuleren