Hondje van Dirkie

Er hing emotie in het huis, en verdriet dat mee naar binnen gedragen was. Nu ruikt het naar stoofvlees en chocoladetaart met Guinness. We worden hier nog eens goed in.

Het zal zo’n half jaar na de verhuizing naar Houten zijn geweest, dus begin 2006. Op onverwachte momenten begon onze telefoon te rinkelen: zelfs midden in de nacht werden we er wakker van. Een “onbekend nummer”, zei de telefoon, en als je dan opnam hoorde je het geluid van een fax, die probeerde contact te leggen met een soortgenoot. In het begin riep ik dan hard “DIT IS GEEN FAX!” in de hoop dat er […]

Zaterdagmorgen, een moeder en dochter sjokken me voorbij in de Lidl. ‘Maar het doet pij-hij-hij-hijn!’ ‘Het is je eigen schuld — had je maar beter op je handschoenen moeten passen. Ben jij nou zeven? Jij raakt ook alles kwijt, soms lijk je wel vier.’ ‘Maar het doet pij-hij-hij-hij-hij-hijn!’ ‘Dan moet je maar met één hand aan het stuur fietsen.’

De oude vrouw staart Naar de dovende haard Wat maakt haar leven Nog de moeite waard? Taart! (en die man van nummer zeven, brede schouders en behaard)

Eten met Edith en Archie — 52. Bami Speciaal “China City”. Hé Lionel!

Met dank aan de griep en een naadloos aansluitende voorhoofdsholteontsteking ben ik vandaag voor het eerst na drie weken weer aan het werk. In de trein naar Zaltbommel passeerde ik de Waal en dus ook de oude verkeersbrug. Wat me al een tijdje verbaasde is nu helemaal duidelijk te zien: Rijkswaterstaat heeft de weg tot aan het stalen brugkarkas aan beide kanten weggehaald, zodat er nu alleen nog een brug staat, hoog op de benen. […]