Bij de begrafenis van mijn dochter

Maandag tussen-de-middag maakte Marie een omeletje voor Madelief, koemelkvrij, op brood. Minstens zo lekker als de omeletjes van mees Kees: in kleine stukjes gesneden want het slikken was moeilijk.

Na het omeletje is Madelief in slaap gevallen. Stapel Donald Ducks op haar buik, halve beker sterremuntthee met honing op het tafeltje naast haar bed. Iets meer dan 92 knuffels op en onder en rond haar bed, verzameld tijdens reizen met Doe Een Wens, na het uitslapen in verkoeverkamers en in hotels met koemelk in hun suikervrije ijs.

Van een meidje dat zo vaak en zo veel zorg en aandacht nodig heeft, zou je verwachten dat het een draak wordt, een kleverig roze prinses met zeven lakeien. En dat was ze af en toe ook! Want het is maar wat lekker als je mensen voor je kunt laten rennen en vliegen, als je weken achter elkaar alleen maar kunt liggen. Maar ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat jullie allemaal in deze bomvolle kerk, als je je ogen dicht doet, en aan Madelief denkt en haar ziet lopen, organiseren, kletsen, spelen, dat je dan…

Naar twee eigenschappen van Madelief heb ik altijd vol bewondering gekeken: haar intense vriendschappen, en haar spirit — de kracht van haar ziel, waar ik als haar vader zo trots op ben.

In vriendschappen was er bij Madelief geen halve kracht. Als je je met haar verbonden had, was er geen loslaten meer aan. En dan kun je van school veranderen, van klas veranderen, verhuizen, op het dak gaan zitten — verbonden blijf je.

Madelief was een dapper meidje — ze ging nergens bovenover, overal dwars doorheen. Survivalen in het Geuldal, vele hersenoperaties en opnieuw leren lopen op haar vijfde, elke uitdaging ging ze vastbesloten aan. Net haar moeder: als het besluit genomen is, hoe moeilijk ook, moet het ook maar zo snel mogelijk gebeuren.

En daarom sluit ik af met de woorden van een groot filosoof — “we mogen de dagen niet voorbij laten sudderen. We dienen ze met geweld bij de lurven te grijpen”.

Nu is nu.

22 reacties

Jacqueline Buhler 12 februari 2011 Reageer

Brok in mijn keel, kippenvel, ongeloof dat iemand die je niet kent, je zó kan raken en ontroeren. Ik vind jullie moedig…

Anja 12 februari 2011 Reageer

Beter kan niemand het zeggen! Wat zijn die Smeetsen toch bijzondere, wijze, dappere en lieve mensen. Madelief en Maud en Ane-Marie en Jeroen..onbeschrijfelijke mensen!

Mariët 12 februari 2011 Reageer

Hier nog een brok in de keel.
Prachtige woorden Jeroen voor een prachtig dapper meisje.

Ik bewonder de manier waarop jullie dit samen met het gezin zo goed hebben gedaan allemaal. Jullie stralen kracht en liefde uit, heel veel liefde.

Ben blij jullie te leren kennen, ook al is het virtueel, zo leer je toch heel veel van elkaar.
Waardevolle en warme contacten.
De kracht van Twitter heeft me verbaasd, warm bad en dat voelt goed dat dit er ook nog is tussen zoveel ellende, onrecht en boosheid.

Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht de komende tijd, het zal vreemd en stil zijn zonder de zorg voor Madelief.
Ik stond net even buiten en zag een knipperend sterretje in de lucht en dacht ‘ja hoor daar is ze al’.

Liefs van Mariët

Janiek Suijkerbuijk 12 februari 2011 Reageer

ik heb madelief niet gekend, maar leer haar door deze woorden kennen, een eer…..

Gerrit Jan 12 februari 2011 Reageer

Wat kun jij haar mooi beschrijven. Ze leeft gewoon.

angele 12 februari 2011 Reageer

Recht uit het hart! Diepe bewondering voor jullie hele gezin. Jammer genoeg Madelief nooit persoonlijk gekend maar ze laat bij mij een diepe indruk achter en heeft een plekje in mijn hart.

yvonne 12 februari 2011 Reageer

met diep respect en met tranen lezen we dit.

Diep respect dat je dit nu al met ons wilt delen.

Elk afscheid is de geboorte van een herinnering.

Maaike Frese 12 februari 2011 Reageer

Ik ben er stil van wat een pracht meid is het.
Ik weet niet wat ik moet zeggen en dus doe ik het maar niet.
In het zwijgen zeg ik al genoeg.

Maaike Frese 12 februari 2011 Reageer

Nu een brok in de keel.
Ook diep respect
voor jullie hoe
jullie dit dragen
en op
jullie eigen
manier met
Madelief
verder
leven.

Rolien 12 februari 2011 Reageer

wat een prachtige woorden….. heelheel veel sterkte toegewenst!

Geraldine 12 februari 2011 Reageer

Tja….ben stil…
Zo mooi omschreven dat het zichtbaar wordt.
zo´n verbonden gezin gevoeld, al is het via twitter…hoe moet dit toch verder…
Leef voort in wat Madelief jullie gebracht heeft; Geloof, Hoop en bovenal Liefde…in het nu is nu

warm hart,
Geraldine

Robin 13 februari 2011 Reageer

HallOew,
ik hoorde vaak verhalen van Lisa, met elk verhaal was ik er weer stil van.
Ik leef heel erg met jullie mee!
misschien uit het oog,maar niet uit het hart!
Ze heeft rust nu.

Xx Robin(vriendin van Lisa)

Gerreal 13 februari 2011 Reageer

Hoi Maud.
wat was Madelief toch een lief.
zusje gr gerreal

Sharon 15 februari 2011 Reageer

Via dat gekke social media is jullie verhaal zomaar tot me gekomen. En bij me binnengekomen. Al weken denk ik bijna iedere dag even aan dit meisje dat ik niet gekend heb. En aan die bijzondere familie van haar. En dan denk ik #nuisnu. Dank voor het delen. Dank voor de les. Ik wens jullie heel veel goeds, kracht en nog meer liefde.

Sharon

ria van oosten 15 februari 2011 Reageer

zoveel over jullie dochter gelezen via andere tweets, en in de morgen kijken hoe het met haar /met jullie was zou zijn na weer een nacht vol verwachting…vreemd iemand niet te kennewn en toch een bedroefd gevoel te hebben..nog steeds.sterkte bij het verlies van dit leuke meisje ,maar wat een mooi zusje is die Maud!om heel trots op te zijn zoals op Madelief.
Maria /Delft

Martine 23 februari 2011 Reageer

Hallo Jeroen en Annemarie,

Jaren geleden, op de bruiloft van Peter en Carmen, hebben we een tijdje met jullie gesproken. Hoogstwaarschijnlijk zijn onze dochters ook de revue gepasseerd. In mijn herinnering was er nog niets met Madelief aan de hand. Later hoorden we van Peter waar jullie mee te kampen kregen. Door de jaren heen hebben we jullie een beetje ‘gevolgd’ middels Hondje van Dirkie. Toen we lazen dat Madelief was gestorven waren we daar even helemaal stil van. Wij hebben immers ook een dochter van 11… Hoewel onze situatie compleet anders was, weten we wat het is om een kind te verliezen. Bewondering voor de manier waarop jullie alles verwoord hebben, prachtig geschreven! We wensen jullie en Maud alle sterkte en goeds!

Groet, Jos, Martine, Laura* en Daan Middelkoop

Jeroen Heusinkveld 25 februari 2011 Reageer

Hallo Jeroen,

we leerden elkaar kennen op de fotoclub FC. Daar vertelde je over Maud. Vanaf dat moment regelmatig dirkie.nu gevolgd. In stilte vaak aan jullie gedacht.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe.

Jeroen Heusinkveld

@antjemaria 7 september 2012 Reageer

@Babettesuijs “we mogen de dagen niet voorbij laten sudderen. We dienen ze met geweld bij de lurven te grijpen” http://t.co/pXzRh1CA

Jeroen Smeets (@jeroensmeets) 1 november 2013 Reageer

.@VerversTekst het verhaal begint in februari 2004 http://t.co/drTmghQJRC, Madelief overleed zeven jaar later http://t.co/KGMmzMlrHL

@ietsvanjeroen 10 december 2013 Reageer

Stuit per toeval op dit mooie stuk van @jeroensmeets (uit 2011): http://t.co/gDGxYyFdCe

Laat een antwoord achter aan Jacqueline Buhler Reactie annuleren